vernietigen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
vernietigen	vernietigend
vernietiging	vernietigd

Uitspraak

• Geluid:  vernietigen    (hulp, bestand)
• IPA: /vərˈnitəɣə(n)/

Woordafbreking

• ver·nie·ti·gen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘vernielen, tenietdoen’ voor het eerst aangetroffen in 1557
• Afgeleid van nietig met het voorvoegsel ver-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
vernietigen	vernietigde	vernietigd
zwak -d	volledig

Werkwoord

vernietigen

1. overgankelijk een einde maken aan, het bestaan uitwissen van, volledig tenietdoen

   • De oprukkende Russische troepen vernietigden het ene Duitse legeronderdeel na het andere. 

2. overgankelijk (juridisch) herroepen, nietig verklaren (v.e. eerdere uitspraak)

   • Het vonnis werd vernietigd. 

Vertalingen

    1. een einde maken aan, het bestaan uitwissen van, volledig tenietdoen   

Duits: vernichten (de), zerstören (de) Oudhoogduits: firbrennen Engels: destroy (en) Frans: détruire (fr) Noors: drepe (no)

Nynorsk: drepa (nn), drepe (nn) Oudnoords: bregða, eyða, verða Spaans: destruir (es), destrozar (es), arrasar (es), anonadar (es)

Gangbaarheid

• Het woord vernietigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "vernietigen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.