rugge

Nedersaksisch

Zelfstandig naamwoord

rugge

1. (anatomie) rug; zijde van de romp tegenover de buik en borst gelegen; bij mensen aan de achterzijde en bij andere dieren aan de bovenzijde gelegen

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈɾʉːgə/

Woordafbreking

• rug·ge

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse werkwoord rugga

Naar frequentie	> 50000

vervoeging
onbepaalde wijs	rugge
tegenwoordige tijd	rugger
verleden tijd	rugget rugga
voltooid deelwoord	rugget rugga
onvoltooid deelwoord	ruggende
lijdende vorm	rugges
gebiedende wijs	rugg
vervoegingsklasse	Klasse 1 zwak
opmerking

Werkwoord

rugge

1. onovergankelijk, overgankelijk deinen, schommelen, wiebelen, wiegelen, wiegen, wippen

   «Båten rugget.»

   De boot deinde (op de golven).

2. onovergankelijk, overgankelijk bewegen, verroeren
3. onovergankelijk, overgankelijk gaan met wiegelnde gang

   «Han rugget oppover bakken.»

   Hij ging met wiegelnde gang op de heuvel.

Synoniemen

• [1]: gynge
• [1]: vogge
• [2]: lee
• [2]: rikke
• [2]: rokke
• [3]: gå med voggende gange

Typische woordcombinaties

• [1]: sitte og rugge i stolen

op de stoel zitten en wiebelen

• [2]: rugge en stein

een steen bewegen

• [3]: komme ruggende

met wiegelnde gang komen

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	rugge	m: ruggen v: rugga	rugger	ruggene
genitief	rugges	m: ruggens v: ruggas	ruggers	ruggenes

Zelfstandig naamwoord

rugge m / v

1. een corpulente vrouw

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈɾʉːgə/

Woordafbreking

• rug·ge

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoorse werkwoord rugga

vervoeging
onbepaalde wijs	rugge rugga
tegenwoordige tijd	ruggar
verleden tijd	rugga
voltooid deelwoord	rugga
onvoltooid deelwoord	ruggande
lijdende vorm	ruggast
gebiedende wijs	rugg rugga rugge
vervoegingsklasse	Klasse 1 zwak
opmerking

Werkwoord

rugge

1. onovergankelijk, overgankelijk deinen, schommelen, wiebelen, wiegelen, wiegen, wippen

   «Båten rugga.»

   De boot deinde (op de golven).

2. onovergankelijk, overgankelijk bewegen, verroeren
3. onovergankelijk, overgankelijk gaan met wiegelnde gang

Synoniemen

• [1]: gynge
• [1]: rulle
• [1]: slingre
• [1]: vogge
• [2]: lee
• [2]: lee på
• [2]: rikke
• [2]: rokke
• [3]: gå med voggande gange

Typische woordcombinaties

• [1]: sitje og rugge i stolen

op de stoel zitten en wiebelen

• [1]: rugge eit barn i søvn

een kind (op je armen) in de slaap wiegen

• [2]: rugge ein stein

een steen bewegen

• [3]: kome ruggande

met wiegelnde gang komen

Werkwoord

rugge

1. gebiedende wijs van rugga

Schrijfwijzen

• rugg
• rugga

Werkwoord

rugge

1. gebiedende wijs van rugge

Schrijfwijzen

• rugg
• rugga

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	rugge	rugga	rugger	ruggene

Zelfstandig naamwoord

rugge v

1. een corpulente vrouw

Veluws

Zelfstandig naamwoord

rugge

1. (anatomie) rug; zijde van de romp tegenover de buik en borst gelegen; bij mensen aan de achterzijde en bij andere dieren aan de bovenzijde gelegen