• re·ci·pro·que
stellend
onverbogen reciproque
verbogen reciproque

reciproque

  1. (wiskunde), (natuurkunde) een dimensie bezittend die de omgekeerde is van een andere dimensie
    • Bij diffractie wordt een deel van de reciproque ruimte zichtbaar gemaakt. 
    • Als dimensie is de tijd direct en de frequentie reciproque. 
  2. (taalkunde) wederkerig, wederzijds
    • "Elkaar" wordt wel een reciproque pronomen genoemd. 
  • De spelling reciprook en reciproke was toegestaan tot 1995. Nadien schreef de Taalunie reciproque voor. Hiermee verviel het verschil in schrift tussen de onverbogen en de verbogen vorm, uit de context is meestal wel op te maken wat de juiste uitspraak is.