paf

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  paf    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• paf

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘tussenwerpsel: nabootsing van geluid’ voor het eerst aangetroffen in 1717
• tw, zn: klanknabootsing
• bn:

Tussenwerpsel

paf!

1. het geluid van een korte knal, bijvoorbeeld van een pistool

   • En, paf! Er klonk een schot en hij lag gewond op de grond. 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	paf	paffen
verkleinwoord	pafje	pafjes

Zelfstandig naamwoord

de paf m

1. het roken, met name van tabak

   • De jeugd in dat land is nog aardig aan de paf. 

2. het geluid van een afgeschoten vuurwapen

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	paf	paffer	pafst
verbogen	paffe	paffere	pafste
partitief	pafs	paffers	-

Bijvoeglijk naamwoord

paf

1. verbaasd staand
2. opgeblazen

   • Ik loop voor het Mariabeeld om de gang in, en opeens wordt de paffe stilte gespleten door een schreeuw. 

Afgeleide begrippen

• paffen, paffer, pafferig, pafpaal, pafzak

Uitdrukkingen en gezegden

• Paf staan

verbaasd of verbijsterd zijn

Werkwoord

vervoeging van
paffen

paf

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van paffen
   

   • Ik paf. 

2. gebiedende wijs van paffen
   

   • Paf! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van paffen
   

   • Paf je? 

Gangbaarheid

• Het woord paf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "paf" herkend door:

93 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.

Frans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Bijvoeglijk naamwoord

paf

1. (spreektaal) bezopen, lazarus

   «Vers la fin de la soirée, tout le monde était paf.»

   Tegen het eind van het feest was iedereen lazarus.