notre
- notre (afbreking leidend tot een of twee tekens aan het eind van een regel wordt ontraden)[1]
nominatief | genitief | datief | accusatief | benadrukt |
---|---|---|---|---|
nous | notre / nos | nous | nous | nous |
Bezittelijke voornaamwoorden in het Frans | ||||
---|---|---|---|---|
bezitter: | wat bezeten wordt: | |||
enk | mv | |||
m | v | — | ||
enk | 1e pers. | mon | ma | mes |
2e pers. | ton | ta | tes | |
3e pers. | son | sa | ses | |
mv | 1e pers. | notre | nos | |
2e pers. | votre* | vos* | ||
3e pers. | leur | leurs | ||
* als beleefdheidsvorm zowel meervoud als enkelvoud |
- ons, onze (voor woorden in het enkelvoud, zowel mannelijk als vrouwelijk)
- «Notre langue est belle.»
- Onze taal is mooi.
- «Notre langue est belle.»
- Bij woorden die in het meervoud staan wordt nos gebruikt.
- ↑ 'notre' op website: plumefrancaise.fr; geraadpleegd 2016-06-11