faillissement

Nederlands

In de betekenis van ‘het failliet gaan of zijn’ voor het eerst aangetroffen in 1582 ^[1]
In het Nederlands gevormd van het Franse faillir (falen, failliet gaan) of faillite (failliet) met het achtervoegsel -ment (dat in het Nederlands als bastaardmorfeem gebruikt wordt) ^[2]

het faillissement o

(juridisch) de toestand van iemand die, blijkens rechterlijk onderzoek, niet in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen
- Door het faillissement van de behanger kon zijn huis niet op tijd afgewerkt worden.
(juridisch) een in de wet geregelde procedure voor een persoon of onderneming die niet (meer) in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen
- Toen de crisis toegeslagen had bij de luchtvaartmaatschappij, was het faillissement onvermijdelijk geworden.

in staat van faillissement
- niet in staat om te blijven betalen en verstoken van enig krediet

1. de toestand van iemand die, blijkens rechterlijk onderzoek, niet in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen.

2. een in de wet geregelde procedure voor een persoon of onderneming die niet (meer) in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen.

Het woord faillissement staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "faillissement" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.^[3]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	faillissement	faillissementen
verkleinwoord	faillissementje	faillissementjes