doem
- doem
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | doem | - |
verkleinwoord | - | - |
vervoeging van |
---|
doemen |
doem
- eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doemen
- Ik doem.
- gebiedende wijs van doemen
- Doem!
- (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doemen
- Doem je?
- Het woord doem staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "doem" herkend door:
92 % | van de Nederlanders; |
83 % | van de Vlamingen.[4] |
- ↑ "doem" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ doem op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /ðum/ (Etsbergs)
- Komt van het Oudlimburgse dhuhm.
doem m
enkelvoud | meervoud | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
nominatief | doem | toem | duumke | tuumke | duum | tuum | duumkes | tuumkes |
genitief | doems | toems | duumkes | tuumkes | duum | tuum | duumkes | tuumkes |
locatief | doemes | toemes | doemeske | toemeske | doemese | toemese | doemeskes | toemeskes |
datief | doeme | toeme | duumke | tuumke | duum | tuum | duumkes | tuumkes |
accusatief | doem | toem | duumke | tuumke | duum | tuum | duumkes | tuumkes |