- In de betekenis van ‘oordeel, vloek’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1]
- [2]
de doem m [3]
- vloek
doem
- eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doemen
- gebiedende wijs van doemen
- (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doemen
92 % |
van de Nederlanders;
|
83 % |
van de Vlamingen.[4]
|
- Komt van het Oudlimburgse dhuhm.
doem m
- duim
- cent
- gezin, huishouden
|
enkelvoud
|
meervoud
|
geheel
|
gemuteerd
|
verkleind
|
gemuteerd verkleind
|
geheel
|
gemuteerd
|
verkleind
|
gemuteerd verkleind
|
nominatief
|
doem |
toem |
duumke |
tuumke |
duum |
tuum |
duumkes |
tuumkes
|
genitief
|
doems |
toems |
duumkes |
tuumkes |
duum |
tuum |
duumkes |
tuumkes
|
locatief
|
doemes |
toemes |
doemeske |
toemeske |
doemese |
toemese |
doemeskes |
toemeskes
|
datief
|
doeme |
toeme |
duumke |
tuumke |
duum |
tuum |
duumkes |
tuumkes
|
accusatief
|
doem |
toem |
duumke |
tuumke |
duum |
tuum |
duumkes |
tuumkes
|