dies
- [A] dies
- [B] di·es
de dies m
- [B] jaarlijkse feestdag om de oprichting van een (studenten)vereniging of universiteit te vieren
- Afgeleid van de uitdrukking dies natalis, letterlijk 'geboortedag' in het Latijn
- In de betekenis van ‘jaarlijkse feestdag’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1950 [1]
(scheidbaar)
dies
- (verouderd) met die reden
- De naam van Cassius adelt die praktijken; En dies verschuilt de tuchtiging haar hoofd
- Het woord dies staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dies" herkend door:
| 54 % | van de Nederlanders; |
| 35 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ "dies" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /ˈdɪ.eːs/
- dag
- «Dies irae, dies illa / Solvet saeclum in favilla / Teste David cum Sibylla»
- Dag van toorn, o op die dag / Zal de wereld in de as vergaan / Zoals voorzegd door David en de Sibylle.[1]
- «Dies irae, dies illa / Solvet saeclum in favilla / Teste David cum Sibylla»
- termijn
- tijd
- tijdstip, vastgestelde dag
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | dĭes | dĭēs |
| genitief | dĭēi | dĭerum |
| datief | dĭēi | dĭebus |
| accusatief | dĭem | dĭēs |
| vocatief | dĭes | dĭēs |
| ablatief | dĭē | dĭebus |