devius

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˈdeː.wɪ.ʲʊs/

Woordafbreking

• de·vi·us

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van via ("weg") met het voorvoegsel de-.

Bijvoeglijk naamwoord

dēvĭus

1. afgelegen, eenzaam
2. verdwaald, van de weg af

Verbuiging

	enkelvoud			meervoud
	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig
nominatief	dēvius	dēvia	dēvium	dēviī	dēviae	dēvia
genitief	dēviī	dēviae	dēviī	dēviōrum	dēviārum	dēviōrum
datief	dēviō	dēviae	dēviō	dēviīs	dēviīs	dēviīs
accusatief	dēvium	dēviam	dēvium	dēviōs	dēviās	dēvia
ablatief	dēviō	dēviā	dēviō	dēviīs	dēviīs	dēviīs
vocatief	dēvie	dēvia	dēvium	dēviī	dēviae	dēvia
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): plus devius
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): maxime devius