• con·duc·tan·tie
  • afgeleid van het verouderde 'conduceren' of het Franse conduire (geleiden) (met het voorvoegsel con-) met het achtervoegsel -antie
enkelvoud meervoud
naamwoord conductantie conductanties
verkleinwoord - -

de conductantiev

  1. (elektrotechniek) het vermogen van een materiaal om stroom te geleiden gelijk aan het omgekeerde van zijn elektrische weerstand (resistantie) uitgedrukt in de eenheid siemens (S)