wijzen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  wijzen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• wij·zen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘aanduiden (met de vinger)’ voor het eerst aangetroffen in 901

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
wijzen	wees	gewezen
klasse 1	volledig

Werkwoord

wijzen

1. inergatief met de (wijs)vinger, hand of arm in een richting duiden

   • De man wees naar de klok. 

   ▸ `Sinterklaas,' zei het nieuwe Pietje, 'in een hol, hoog in de bergen, woont een heks die toverdranken maakt. Zal ik u de weg wijzen?'

   ▸ Als ik de volle maan zie sla ik vreemd genoeg altijd een kruis, kus mijn duim en wijs naar de maan als gebaar van dankbaarheid voor de rijke ervaringen in mijn leven en de mensen om mij heen.

Hyponiemen

   

aanwijzen afwijzen bewijzen doorverwijzen miswijzen nawijzen onderwijzen overwijzen terechtwijzen terugwijzen toewijzen uitwijzen verwijzen

Afgeleide begrippen

• miswijzing, wijsvinger, wijzer, wijzing

Vertalingen

    1.   

Duits: zeigen (de), weisen (de) Engels: point (en) Frans: indiquer (fr), montrer (fr) Latijn: monstrare (la)

Papiaments: mustra Pools: wskazywać (pl) Spaans: indicar (es), mostrar (es), enseñar (es) Welsh: pwyntio (cy)

Zelfstandig naamwoord

de wijzen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord wijs
2. meervoud van het zelfstandig naamwoord wijze

Gangbaarheid

• Het woord wijzen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wijzen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.