tiltale

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˡtiltɑːlə/

Woordafbreking

• til·ta·le

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  til vz  en  tale ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
tiltale	tiltaler	tiltalte	tiltalt
Klasse 2 zwak

Werkwoord

tiltale

1. overgankelijk aanspreken

   «De tiltale hverandre med 'du'.»

   Ze spraken elkaar met 'je' aan.

2. overgankelijk aanklampen, aanspreken

   «Han tiltalte fremmede på gaten.»

   Hij klampte vreemden op straat aan.

3. overgankelijk, (juridisch) aanklagen, beschuldigen

   «Hun ble tiltalt for tyveri.»

   Ze werd beschuldigd van diefstal.

4. overgankelijk aanspreken, behagen

   «Det tiltaler meg ikke å bo på hotell.»

   Het spreekt me niet aan in het hotel te verblijven.

Synoniemen

• [1-2]: tilsnakke
• [4]: behage

Zelfstandig naamwoord

tiltale m

1. aanhef

   «Tiltale skrives 'De' med stor d.»

   De (Noorse) aanhef wordt 'De' met een grote 'd' geschreven.

2. (juridisch) beschuldiging, telastlegging

   «Den 11. april 1978 ble han satt under tiltale av statsadvokaten i Trondheim.»

   Op 11 April 1978 werd hij door de openbare aanklager in Trondheim in staat van beschuldiging gesteld.

Verbuiging

m	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	tiltale	tiltalen	tiltaler	tiltalene
genitief	tiltales	tiltalens	tiltalers	tiltalenes

Synoniemen

• [2]: påtale

Uitdrukkingen en gezegden

• [2]: sette under tiltale

aanklagen

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˡtiltɑːlə/

Woordafbreking

• til·ta·le

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  til vz  en  tale ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
tiltale	tiltalar	tiltala	tiltala
Klasse 1 zwak			optioneel

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
tiltale	tiltaler	tiltalte	tiltalt
Klasse 2 zwak			optioneel

Werkwoord

tiltale

1. overgankelijk aanspreken

   «Dei tiltalte kvarandre med etternamn.»

   Ze spraken elkaar met de achternaam aan.

2. overgankelijk aanklampen, aanspreken
3. overgankelijk, (juridisch) aanklagen, beschuldigen
4. overgankelijk aanspreken, behagen

Zelfstandig naamwoord

tiltale m/v

1. aanhef
2. (juridisch) beschuldiging, telastlegging

Verbuiging

m	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	tiltale	tiltalen	tiltalar	tiltalane
genitief

v	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	tiltale	tiltala	tiltaler	tiltalene
genitief

v bijvormen	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	tiltala		tiltalor	tiltalone
genitief

Schrijfwijzen

• [1-2]: (bijvorm) tiltala

Synoniemen

• [2]: påtale

Uitdrukkingen en gezegden

• [2]: setje under tiltale

aanklagen

Uitdrukkingen en gezegden

• [1]: høfleg tiltale

een beleefde aanhef