proclameren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  proclameren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• pro·cla·me·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘afkondigen’ voor het eerst aangetroffen in 1548
• uit het Latijn
• afgeleid van het Franse proclamer (met het achtervoegsel -eren)

Werkwoord

proclameren

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
proclameren	proclameerde	geproclameerd
zwak -d	volledig

1. in het openbaar voorlezen of bekendmaken van iets officieels

   • Abarbanel was de enige joodse leider in Palestina die tegen het proclameren van een joodse staat was, omdat hij voorzag dat dit zou leiden tot een bloedige oorlog en een eindeloos conflict. Hij dacht dat er ruimte was voor een historisch compromis, een samenleven van joden en Arabieren zonder de structuur van een staat. 'Hij vond staten een kinderlijk en archaïsch concept', vertelt Atalja.  
   • Wanneer ontstond het Nederlandse wij-gevoel? „Historici zijn het er niet over eens. Sommigen gaan terug naar de Middeleeuwen, anderen leggen het beginpunt pas in 1798, als de patriotten een Bataafse eenheidsstaat proclameren. Ik denk dat het begint bij de Opstand tegen Spanje in de 16de eeuw.”  

Synoniemen

• afkondigen, bekendmaken, verkondigen, publiceren, berichten, declareren, uitvaardigen, decreteren, afroepen

Afgeleide begrippen

• proclamatie

Vertalingen

    1. in het openbaar voorlezen of bekendmaken van een officiële zaak   

Engels: proclaim (en) Frans: proclamer (fr)

Spaans: proclamar (es)

Gangbaarheid

• Het woord proclameren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "proclameren" herkend door:

90 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.