politia

Latijn

Uitspraak

• IPA: /po.liːˈtiː.a/(klassiek) , /po.liˈtsi.a/(middeleeuws)

Woordherkomst en -opbouw

• Een geleerde ontlening en transcriptie van Plato's πολῑτείᾱ (polīteíā) De Staat , voor het eerst aangetroffen als verwijzing in Cicero, De Senectute, De Amicitia, De Divinatione (1, 29, 60).
• De middeleeuwse betekenis is diepgaand beïnvloed door de Italiaanse, humanistische opvatting over de relatie tussen de heerser (de monarch) en de staat.

Zelfstandig naamwoord

politia v

1. (klassiek) de (stads)staat (als politieke entiteit)
2. (middeleeuws) openbare orde, stedelijke overheid, stadsbestuur

   «9. Genus humanum solum imperante Monarcha, sui, et non alterius gratia, est: tunc enim solum Politiae diriguntur obliquae, democratiae scilicet, oligarchiae atque tyrannides, quae in servitute cogunt genus humanum»

   Slechts wanneer de monarch heerst, is de mensheid voor zichzelf en niet vanwege anderen: alleen dan worden overheden bestuurd, zowel democratieën, oligarchieën alsmede tirannieën, die de mensheid de slavernij in dwingen.

Overerving en ontlening

• Middelfrans: policie, police
  • Frans: police
  • via Middelfrans: Nederlands politie
    • via Nederlands of Nederduits: Deens politi, Noors, Nynorsk politi
  • via Frans: Engels police , Zweeds polis
• Italiaans: polizia
  • via Italiaans: Duits Polizei
• Spaans: policía

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	politia	politiae
genitief	politiae	politiārum
datief	politiae	politiīs
accusatief	politiam	politiās
ablatief	politiā	politiīs
vocatief	politia	politiae

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / pulɪˈtiːɑ /

Woordafbreking

• po·li·tia

Naar frequentie	zeldzaam

Zelfstandig naamwoord

politia

1. genitief bepaald onzijdig meervoud van politi

Schrijfwijzen

• politiene

Nynorsk

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / pulɪˈtiːɑ /

Woordafbreking

• po·li·tia

Zelfstandig naamwoord

politia

1. genitief bepaald onzijdig meervoud van politi