omyl m

  1. fout; vergissing, onjuistheid


  • omyl

omyl monbezield

  1. fout; vergissing, onjuistheid
  • dopustit se omylu – een fout maken / begaan
  • justiční omyl monbezield – justitiële dwaling
  • napravit omylu – een fout corrigeren
  • rozšířený omyl monbezield – een veel voorkomende fout
  • tragický omyl monbezield – een tragische fout
  • uvádět v omyl – misleiden

omyl

  1. mannelijk derde persoon enkelvoud verleden tijd van het perfectieve werkwoord omýt
  2. mannelijk enkelvoud actief deelwoord van het perfectieve werkwoord omýt