bevelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bevelen    (hulp, bestand)
• IPA: /bə'velə(n)/

Woordafbreking

• be·ve·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘gelasten’ voor het eerst aangetroffen in 1100
• Van het Middelnederlands bevelen, van een Protogermaanse wortel *felh- met het voorvoegsel be- met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bevelen /bə'velə(n)/	beval, bevalen /bə'vɑl, bə'valə(n)/	bevolen /bə'volə(n)/
klasse 4	volledig

Werkwoord

bevelen

1. overgankelijk een dwingende opdracht geven

   • Hij beval zijn soldaten de grens over te steken. 

   ▸ Ze beval zichzelf naar rechts te kijken.

   ▸ Laat ik jou dan voor eens en voor altijd duidelijk maken dat ik mij door niemand laat bevelen.

2. overgeven, toevertrouwen

   • Vader in Uw handen beveel Ik Mijn geest. 
   • Wees Gode bevolen. 
   • We bevelen vader/moeder in Gods hand. 

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bevelen	bevelend
bevel	bevolen

Synoniemen

• ordonneren

Antoniemen

• gehoorzamen

Afgeleide begrippen

• aanbevelen

Vertalingen

    1. een dwingende opdracht geven.   

Duits: befehlen (de) Engels: command (en) Frans: commander (fr)

Noors: befale (no) Nynorsk: befale (nn) Roemeens: ordona (ro), comanda (ro) Spaans: ordenar (es)

Zelfstandig naamwoord

de bevelen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord bevel

Gangbaarheid

• Het woord bevelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bevelen" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.