van personen of zaken dat ze raar en onpraktisch zijn
- Park Chan-wook is een vaste waarde in Cannes sinds hij in 2003 met arthousethriller Oldboy de Grand Prix won, de tweede film in zijn ‘wraaktrilogie’; drie hyperemotionele films met door wroeging en wrok verknipte helden en spasmes van bizar geweld. Die hysterie maakte in zijn eerste Amerikaanse film, Stoker, plaats voor een meer broeierige, hitchockiaanse sfeer, een lijn die Park doortrekt in The Handmaiden. Daarin wordt continu afgeluisterd en gegluurd door sleutelgaten en shoji-deuren, wat het object van nieuwsgierigheid meestal doorheeft. Park zegt dat hij de film het liefst in 3D had geschoten: dat had niet alleen de verrukkelijke, overrijp gestileerde interieurs van de film, maar ook dat geraffineerde spel van voyeur en exhibitionist extra reliëf gegeven. Helaas bleek 3D te duur. [1]
in stukken geknipt
Met de serie ‘Islamophobia’ wil Schuringa de overeenkomsten tussen mensen en culturen benaderen, „en eens niet de verschillen onderstrepen”. Dat hij in zijn collages ook kaarten van het Bardomuseum in Tunis verknipte, waar in 2015 een terroristische aanslag plaatsvond, gebeurde niet bewust . „Maar het onderstreept wel mijn gedachte. In elke religie zijn het er een paar die het voor een hele groep verpesten, maar eigenlijk zijn we allemaal hetzelfde.” [2]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
