• veld·sterk·te
enkelvoud meervoud
naamwoord veldsterkte veldsterkten
veldsterktes
verkleinwoord veldsterktetje veldsterktetjes

de veldsterktev

  1. (natuurkunde) de vectoriële grootte die een veld op een bepaald punt en een bepaald tijdstip heeft
  2. (natuurkunde), (elektronica) de intensiteit van de plaatselijke elektromagnetische straling waarmee in een ontvangantenne een signaalspanning wordt opwekt. De elektrische veldsterkte wordt uit gedrukt in volt per meter, de magnetische veldsterkte in ampère per meter
    • Bij de antenne meten we nu een beduidend lagere veldsterkte doordat nu wordt uitgezonden met een minder krachtige reservezender.