quaerere

Latijn

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
quaerĕre	quaerō	quaesīvī	quaesītum
derde vervoeging	volledig

Werkwoord

quaerĕre

1. zoeken, opzoeken;
2. zoeken, trachten te vinden, trachten te verwerven; verkrijgen, verdienen;
3. zoeken zonder te vinden, vruchteloos, tevergeefs zoeken, missen;
4. onderzoek doen, zich informeren;
5. vragen, informatie inwinnen;
6. gerechtelijk onderzoeken, een gerechtelijk onderzoek instellen;
7. onderzoeken, beraadslagen;
8. eisen, verlangen;

Verwijzingen

• s.v. quaero, in
  J.B. Kan - H.P. Schröder
  (ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 438.