oxide
- oxi·de
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | oxide | oxiden oxides |
verkleinwoord | - | - |
het oxide o
- (scheikunde) een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt
- De langzame vorming van oxiden van ijzer wordt wel roesten genoemd.
|
1.
- Het woord oxide staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "oxide" herkend door:
91 % | van de Nederlanders; |
90 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ oxide op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
oxide
- (scheikunde) oxide; een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- IPA: /ɔksɪdɛ/
oxide
vervoeging van |
---|
oxidar |
oxide
- aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
- aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
- gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
vervoeging van |
---|
oxidarse |
oxide
- aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
- aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
- gebiedende wijs (ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
- IPA: /ɔksɪdɛ/
oxide