opbrengen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
opbrengen	opbrengend
opbrengst	opgebracht

Uitspraak

• Geluid:  opbrengen    (hulp, bestand)
• IPA: /'ɔbrɛŋə(n)/

Woordafbreking

• op·bren·gen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  op bw  en  brengen ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
opbrengen	bracht op	opgebracht
zwak -cht	volledig

Werkwoord

opbrengen

1. absoluut als batig resultaat leveren

   • Deze aandelen brachten weinig op. 

2. overgankelijk regelmatig iets betalen of een andere inspanning leveren

   • Hij moest zijn huis verkopen omdat hij de stijgende kosten niet opbrengen kon. 

   ▸ `Ik weet het; zei de majordomus. 'Het was ijdele hoop dat dit u zou ontgaan. Ik vraag u met klem de grootmoedigheid op te brengen om mijn nederige excuses te aanvaarden. Deze uit de toon vallende decoratie is het jammerlijke gevolg van het enthousiasme van de nieuwe eigenaar.'

3. overgankelijk een laag op iets aanbrengen

   • Laag na laag werd opgebracht. 

4. overgankelijk arresteren, dwingen naar een haven te gaan

   • Het schip werd opgebracht door de marine. 

Synoniemen

• [1] opleveren

Vertalingen

    1. als batig resultaat leveren   

Duits: einbringen (en) Engels: yield (en) Fins: tuottaa (fi)

Frans: rapporter (fr) Portugees: resultar (pt) Spaans: rendir (es), rentar (es)

Gangbaarheid

• Het woord opbrengen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "opbrengen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.