De platenbakken met de 78-toerenplaten in hun hoezen van onbedrukt bruin papier maken bij de verzamelaars een onbeteugelbaar begeren los. Misschien is hier die ene persing te vinden die hun collectie compleet kan maken. Wie weet zit er een zeldzaam exemplaar tussen van een plaat waarvan maar een kleine oplage in de handel is gebracht. Of wellicht valt hier gewoon dat ene liedje te vinden dat moeder vroeger altijd zong. En als het zoeken voorbij is, blijft menigeen graag nog even bij de bar hangen. Gespreksonderwerpen zijn er altijd: de oogst van de grote platenbeurs die laatst in Engeland werd gehouden, die ene omissie in de omvangrijke discografie die De Weergever onlangs van Louis en Heintje Davids publiceerde, of de vraag hoe het nou eigenlijk precies zat met de matrijsnummers van het platenmerk Imperial uit begin jaren vijftig. [1]
zonder vrees of zorg
Op 14 februari hield de CAA geen zwarte mis en geen panseksuele orgie maar een Valentijnsfeest waar, zo werd mij verteld, slechts onschuldig werd geflirt. Is dit hoe wij ons behoren te gedragen, slechts 1050 dagen verwijderd van het apocalytische jaar 2000? (Deze becijfering heb ik van de aftellende Millenium Clock op Seventh Avenue en 34th Street, die wordt gesponsord door Pizza Hut, Kentucky Fried Chicken en elf andere cafetaria-ketens die het derde millennium met bewonderenswaardig zelfvertrouwen tegemoet zien.)Een onbedrukte stemming heerste ook tijdens het kunsthistorisch onderdeel in het New York Hilton Hotel. [2]