mijnen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mijnen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈmɛinə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• mij·nen

Woordherkomst en -opbouw

• [A] ww: afgeleid van  mijn zn  met het achtervoegsel -en
  • zn:  mijn zn  met de uitgang -en
• [B]: van Middelnederlands minen; op te vatten als afgeleid van  mijn vn  met het achtervoegsel -en, omdat je op een veiling bij afslag eigenaar wordt door "Mijn!" te roepen
  • zn:  mijne zn  met de uitgang -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
mijnen	mijnde	gemijnd
zwak -d	volledig	A+B

Werkwoord

[A] mijnen

1. overgankelijk (van delfstoffen) winnen door ondergronds uitgraving

   ▸ Staten en private partijen staan te trappelen om deze rijkdommen te mijnen.

2. overgankelijk (militair) (van gebouwde versterkingen) verzwakken door er gangen onder te graven en die in te laten storten of met explosieven te laten ontploffen

Synoniemen

• [1] delven
• [2] mineren, ondergraven

[B] mijnen

1. overgankelijk (verouderd) in eigendom krijgen

   ▸ Laet de leughen, die soo oud is
   Datse kindsch geworden schijnt
   En all groeyende verdwijnt,
   Groeyende voor haer verdwijnen
   Die ghij eens hebt willen mijnen
   Tot den huys-dienst, en niet meer,
   Van dijn' erffenissen, Heer.

2. overgankelijk (pregnant) op een veiling verwerven

   ▸ De vaste onroerendgoed- veiling is een typisch Amsterdams verschijnsel met een lange historie. Nog steeds wordt er „gemijnd” op maandagavond.

Synoniemen

• [1] verwerven

Afgeleide begrippen

• [2] afmijnen

Zelfstandig naamwoord

de [A] mijnen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord mijn

   ▸ Precies vijftig jaar geleden werd de sluiting van de mijnen in Limburg aangekondigd.

   ▸ Nederland en Denemarken hadden vlak na de Tweede Wereldoorlog een vergelijkbaar probleem: mijnenvelden. In Nederland hadden de Duitsers langs de kusten, maar ook in Brabant en de Betuwe, ruim 1,8 miljoen mijnen verstopt.

de [B] mijnen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord mijne

   ▸ Mijn geschiedenis toont u immers de tragiek rondom de identiteit van mij en de mijnen in vol ornaat!

Bezittelijk voornaamwoord

mijnen

1. (verouderd) datief en accusatief m van  mijn vn 

   ▸ Eind 1877 schreef de Hilversumse arts J.F. van Hengel aan Harting dat hij aanvullend materiaal kon leveren: drie schedels, door hemzelf uit Urk meegenomen. Ook wilde hij wel vertellen hoe hij ze had bemachtigd. “Ik heb,”, schreef hij, “drie koppen van Hilversum in mijnen koffer naar Urk medegenomen. (…)”

Gangbaarheid

• Het woord mijnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mijnen" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.