meren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  meren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• me·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘een schip vastleggen’ voor het eerst aangetroffen in 1240
• Middelnederlands meren, ontwikkeld uit Oergermaans *mairōn-, afleiding van mairō- ‘grens(paal)’, waaruit Nederlands meerpaal. Evenals Fries mearje en Engels moor.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
meren	meerde	gemeerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

meren

1. (scheepvaart) overgankelijk aan de wal vastleggen

   • Het schip werd gemeerd langs zij van het droogdok No. 5. 

Hyponiemen

• aanmeren, afmeren

Afgeleide begrippen

• meerboei, meerbolder, meergeld, meerkabel, meerketting, meerkikker, meerpaal, meerring, meertouw, meertros

Vertalingen

    1.   

Duits: vertäuen (de), belegen (de) Engels: moor (en) Frans: amarrer (fr)

Zelfstandig naamwoord

de meren mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord meer

   ▸ Dit frisse water uit de ondergrondse meren (aquifers geheten) dronk ik direct uit de berg, zonder het te hoeven filteren.

Gangbaarheid

• Het woord meren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "meren" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.