lector

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘titel aan universiteit’ voor het eerst aangetroffen in 1762 ^[1]
^[2]

de lector m ^[3]

(onderwijs), (beroep), (wetenschap) docent aan een universiteit, een rang lager dan hoogleraar
(beroep) manuscriptenlezer voor een uitgeverij
(religie) degene die tijdens de liturgie de lezingen voorafgaand aan de evangelielezing voorleest

1.

Het woord lector staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

92 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.^[4]

lector m

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	lector	lectoren lectors
verkleinwoord	-	-