• gon·ge
  • Afkomstig van het Oudnoordse werkwoord ganga

gonge

  1. multipliceren, vermenigvuldigen
  • gonge 5 med 6
5 met 6 vermenigvuldigen
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   gonge     gongen     gonger     gongene  

gonge, v

  1. gang (manier van lopen)
  2. gang (ontwikkeling van gebeurtenissen)
  3. stelt
  4. (biologie), (voeding) gisting
  • [1]: gå i sakte gonge
met een slakkengang
  • kjenne ein på gongak / jenne ein på gongelaget
iemand aan zijn gang herkennen
  • [1]: kjenne ein på gonga
iemand aan zijn gang herkennen
  • [2]: få noko i gonge / få noko på gonge
iemand op gang brengen
  • [2]: i full gonge
in volle gang
  • [2]: kome i gonge
op gang komen
  • [3]: gå på gonger