gonge
- gon·ge
- Afkomstig van het Oudnoordse werkwoord ganga
gonge
- gonge 5 med 6
5 met 6 vermenigvuldigen
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | gonge | gongen | gonger | gongene |
gonge, v
- [1-2], [4]: gang
|
|
- [1]: gå i sakte gonge
met een slakkengang
- kjenne ein på gongak / jenne ein på gongelaget
iemand aan zijn gang herkennen
- [1]: kjenne ein på gonga
iemand aan zijn gang herkennen
- [2]: få noko i gonge / få noko på gonge
iemand op gang brengen
- [2]: i full gonge
in volle gang
- [2]: kome i gonge
op gang komen
- [3]: gå på gonger