gaon
- ga·on
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | gaon | geoniem |
verkleinwoord |
de gaon m
- (Jiddisch-Hebreeuws) hoofd van een Talmoedschool
- (Jiddisch-Hebreeuws) titel voor een rabbijns geleerde
- Het woord 'gaon' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
gaon
- IPA: /ɣɔːn/ (Etsbergs)
stamtijd | ||
---|---|---|
infinitief | verleden tijd |
voltooid deelwoord |
gaon |
góng |
gegange |
klasse 8 | volledig |
gaon
- gaan
- «Ich gäön den waal sjóppes.»
- Ik zal dan wel naar de winkel gaan.
- «Ich gäön den waal sjóppes.»
- vertrekken
- «Gönk v'r?»
- Zullen we vertrekken?
- «Gönk v'r?»
- sterven
- «Achterdet t'r ziene deens had verstrank, góng d'r.»
- Nadat hij zich nuttig had gemaakt in het leger, stierf hij.
- «Achterdet t'r ziene deens had verstrank, góng d'r.»
- wordt tevens gebruikt om de toekomende tijd te versterken, de zin krijgt dan twee persoonsvormen en één onderwerp.
- «Die geit geit in ge wèè gäön staon.»
- De geit zal zeker in de wei gaan staan.
- «Die geit geit in ge wèè gäön staon.»
- verdwijnen
- «Det versjeen èn góng.»
- Het verscheen en verdween.
- «Det versjeen èn góng.»
gaon