gange
- gan·ge
gange, mv
- onbepaalde vorm nominatief meervoud van gang
- gan·ge
Naar frequentie | 1774 |
---|
gange
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | gange | m: gangen v: ganga |
ganger | gangene |
genitief | ganges | m: gangens v: gangas |
gangers | gangenes |
- (het) gaan
- manier van lopen
- [1]: etter to timers gang
na twee uur lopen
- gan·ge
gange
- voltooid (verleden) deelwoord van geh
(ich) bin gange
- eerste persoon enkelvoud voltooide tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van geh
(sie) sin gange
- derde persoon meervoud voltooide tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van geh
- «Noch em aerschde Welt Grieg, Soldaate vun Australia sin heemkumme un sin zerick zu ihre alde Tschopps as Bauern gange.»
- Na de Eerste Wereldoorlog kwamen de soldaten uit Australië thuis en gingen terug naar hun oude baan als boeren.
- «Noch em aerschde Welt Grieg, Soldaate vun Australia sin heemkumme un sin zerick zu ihre alde Tschopps as Bauern gange.»