excrement van een mens
  • ex·cre·ment
  • Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘ontlasting’ voor het eerst aangetroffen in 1650 [1]
  • uit het Latijn [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord excrement excrementen
verkleinwoord

het excremento [3]

  1. de naam voor de onverteerde resten van het voedsel die met geregelde tussenpozen als uitwerpselen via de anus (aars) uit de darm naar de buitenwereld worden verwijderd (defecatie)
    • Zelden word je van een roman fysiek onpasselijk. Jean-Baptiste Del Amo (1981) slaagt daar wel in - met vlag en wimpel. Acht jaar geleden debuteerde hij met de roman Une éducation libertine, die prompt de Prix Goncourt du premier roman kreeg. Vier boeken later heeft de 34-jarige auteur zijn obsessie voor smerigheid, rotting en misère tot in de perfectie uitgebouwd. Hij excelleert in het voelbaar, tastbaar en ruikend maken van excrementen, aftakelende lichamen, gruwelijke verwondingen, wrede mishandelingen en rottingsprocessen bij allerhande stervende wezens.[4] 
67 % van de Nederlanders;
70 % van de Vlamingen.[5]