• de·creet
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘verordening’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1] [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord decreet decreten
verkleinwoord - -

hetdecreeto [3]

  1. (juridisch) verordening van overheidswege zonder inmenging van het parlement, in Nederland noemen we dit een Koninklijk Besluit.
    • De avondklok is per decreet ingevoerd 
    • In 1943 had Hitler een decreet uitgevaardigd waarin stond dat iedere buitenlander die voor het Duitse leger had gevochten automatisch de Duitse nationaliteit kreeg[4] 
  2. (juridisch) wet uitgevaardigd door een van de Belgische gewesten of gemeenschappen
  3. (religie) uitvaardiging van een pauselijk besluit of wetsbepaling, als onderdeel van het rooms-katholieke rechtsbestel
76 %van de Nederlanders;
96 %van de Vlamingen.[5]
  • Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.