bedreigen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bedreigen	bedreigend
bedreiging

Uitspraak

• Geluid:  bedreigen    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈdrɛiɣə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• be·drei·gen

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van dreigen met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bedreigen	bedreigde	bedreigd
zwak -d	volledig

Werkwoord

bedreigen

1. overgankelijk iemand bang maken

   • Hij bedreigde hem met een mes. 

2. een gevaar zijn

   ▸ Het dier kan een parasiet met zich meedragen die rattenlongworm wordt genoemd en hersenvliesontsteking kan veroorzaken bij mensen en vee. Het dier bedreigt met zijn eetlust ook landbouwgewassen, schrijft de Amerikaanse krant USA Today.

Afgeleide begrippen

• bedreiger

Anagrammen

• bedriegen

Vertalingen

    1. iemand met een mogelijk gevaar confronteren   

Catalaans: amenaçar (ca) Duits: bedrohen (de) Engels: threaten (en) Noors: true (no) Nynorsk: true (nn)

Papiaments: menasá Pools: grozić (pl) Spaans: amenazar (es), conminar (es) Zweeds: hota (sv)

Gangbaarheid

• Het woord bedreigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bedreigen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.