invite

Niet te verwarren met: inviet, invité

Nederlands

Uitspraak

• [A]: Geluid:  invite    (hulp, bestand)
• IPA: / ɪɱˈvɑjt / (2 lettergrepen)
• [B]: Geluid:  invite    (hulp, bestand)
• IPA: / ɪɱˈvit / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• [A] in·vite
• [B] in·vi·te

Woordherkomst en -opbouw

• [A] van Engels  invite zn 
• [B] van Frans  invite zn 

[A]+[B]	enkelvoud	meervoud
naamwoord	invite	invites
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

[A] de invite v / m

1. (internet) bericht met een verzoek om naar een ontmoeting te komen, aan een activiteit deel te nemen of een product aan te schaffen

   • Deze invite voor de "Glamour Woman of the Year Party" lag van de week op de deurmat. 
   • De vriend die mij de invite voor Ello stuurde, heeft sindsdien niets meer op de site gedaan. 
   • OnePlus verkoopt sinds vandaag een opmerkelijk nieuw product: hoesjes voor de iPhone 6. Op die manier hoopt het bedrijf iPhone-bezitters over te halen een OnePlus-toestel te kopen. Om dat nog wat gemakkelijker te maken, wordt ieder hoesje geleverd met een invite voor de OnePlus X. Deze nieuwste smartphone van OnePlus is alleen op uitnodiging te koop. 

Synoniemen

• [1] uitnodiging

Zelfstandig naamwoord

[B] de invite v / m

1. (kaartspel) uitkomen met een lage kaart of met een laag bod in een bepaalde kleur als teken aan je partner dat je nog meer hoge kaarten in die kleur hebt

   • Oost heeft een vijfkaart troef, enorme aftroefwaarde en een behoorlijke tweede kleur. Alles bij elkaar opgeteld meer dan voldoende voor de manche. Overigens zal west ook ingaan op een eventuele invite. 
   • Ondanks zijn driekaart schoppen mee liet hij de 5-3 schoppenfit voor wat het was en gaf met 2SA een invite voor 3SA! 

2. (sport) (schermen) een opening in je verdediging laten vallen om een bepaalde reactie van je tegenstander uit te lokken

   • De derobement op handhouding 6 als invite. Op het ijzercontact willen maken van de tegenstander wordt er ontweken en direct de aanval geplaatst. 
   • Staat men tegenover een tegenstander, die gaarne rechtstreeksche steken toebrengt, dan zal men door een invite of slag gevolgd door het loslaten van de voeling, deze uitlokken, om te kunnen weren en riposteeren. 

3. (figuurlijk) hint in vragende vorm, vraag die eigenlijk bedoeld is als een indirecte aansporing

   • Een hoge jongensstem gierde over de hei: ‘Nou, wat mot je van me? Hè, wat mot je? Nou zeg dan op, wat je van me mot. Zeg het dan, wat je van me...’ Maar voor het flanelletje, tot wie deze invite was gericht, er met enige welgekozen woorden op kon ingaan, lagen al het rooie shirt en het flanelletje tegen de vlakte. De rest moedigde aan: ‘Hup dan Koos, hup dan Japie...’ 

Synoniemen

• [2] uitnodiging

Gangbaarheid

• Het woord invite staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "invite" herkend door:

54 %	van de Nederlanders;
45 %	van de Vlamingen.

Engels

Uitspraak

• Geluid:  invite (US)    (hulp, bestand)
• IPA: /ɪnˈvaɪt/

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Latijnse werkwoord invitare (uitnodigen).

Naar frequentie	1542 (werkwoord)

vervoeging
onbepaalde wijs	to  invite
he/she/it	invites
verleden tijd	invited
voltooid deelwoord	invited
onvoltooid deelwoord	inviting
gebiedende wijs	invite

Werkwoord

invite

1. overgankelijk uitnodigen
2. overgankelijk vragen om

Afgeleide begrippen

• invitation
• inviter
• inviting

Uitdrukkingen en gezegden

• to invite contradiction

tegenspraak uitlokken

• invite up

overgankelijk omhoog uitnodigen

enkelvoud	meervoud
invite	invites

Zelfstandig naamwoord

invite

1. (spreektaal) uitnodiging

Synoniemen

• invitation

Frans

Werkwoord

vervoeging van
inviter

invite

1. eerste en derde persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van inviter
2. eerste en derde persoon enkelvoud tegenwoordige aanvoegende wijs (subjonctif présent) van inviter
3. tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van inviter

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
invitar

invite

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van invitar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van invitar
3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van invitar