• ver·dot·ter

verdotter v

  1. (familie), (sociologie) schoondochter
v enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   verdotter     verdottera     verdøtrer     verdøtrene  
genitief                        
v
bijvorm
enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief         verdotteri              
genitief