• ver·mor
  • Afkomstig van het Middelnoorse naamwoord vermódir.
  • Afgeleid van mor met het voorvoegsel ver-.
  • 'Ver' beduidde oorspronkelijk 'man/ekteman' (echtgenoot), dus 'vermor' is letterlijk 'manns mor' (moeder van de echtgenoot).

vermor v

  1. (familie), (sociologie) schoonmoeder
v enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   vermor     vermora     vermødrer     vermødrene  
genitief                        
bijvormen enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief         vermori              
genitief