vermor
- ver·mor
- Afkomstig van het Middelnoorse naamwoord vermódir.
- Afgeleid van mor met het voorvoegsel ver-.
- 'Ver' beduidde oorspronkelijk 'man/ekteman' (echtgenoot), dus 'vermor' is letterlijk 'manns mor' (moeder van de echtgenoot).
vermor v
v | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vermor | vermora | vermødrer | vermødrene |
genitief |
bijvormen | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | vermori | |||
genitief |