• schwet·ze
vervoeging
tegenwoordige tijd, aantonende wijs, bedrijvende vorm
hele vervoeging zie schwetze/vervoeging
onbepaalde
wijs
schwetze
verleden
tijd
(er) hot gschwetzt
voltooid
deelwoord
gschwetzt
enkelvoud meervoud
1e persoon ich schwetz mir / mer schwetze
2e persoon du schwetscht [1] dihr / der
dihr / der
dihr / der
ihr / er
ihr / er
nihr / ner
schwetzt
schwetze
schwetzet
schwetze
schwetze
schwetze
3e persoon er schwetzt sie schwetze
sie schwetzt
es schwetzt

schwetze

  1. overgankelijk spreken, zwetsen
  1. Als de woordstam op een sisklank eindigt vervalt de sibilant [z].