oponent
oponent m
- IPA: /ɔpɔnɛnt/
- opo·nent
- Afgeleid van het Latijnse opponens
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|
nominatief | oponent | oponenti | |
genitief | oponenta | oponentů | |
datief | korte vorm | oponentu | oponentům |
lange vorm | oponentovi | ||
accusatief | oponenta | oponenty | |
vocatief | oponente | oponenti | |
locatief | korte vorm | oponentu | oponentech |
lange vorm | oponentovi | ||
instrumentalis | oponentem | oponenty |