huik

Niet te verwarren met: huif

Nederlands

Twee vrouwen met een huik [1] (portret van Albrecht Dürer , 1520)

Uitspraak

• Geluid:  huik    (hulp, bestand)
• IPA: / hœyk / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /ɦœʏ̯k/
  • (Vlaanderen, Brabant): /ɦœːk/
  • (Limburg): /hœːk/

Woordafbreking

• huik

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘mantel’ voor het eerst aangetroffen in 1317
• Ontleend aan het Arabische حائك ḥā'ik (en niet aan het Oudfranse huque (cape met capuchon) dat evenals het middeleeuws Latijn huca recenter is).

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	huik	huiken
verkleinwoord	huikje	huikjes

Zelfstandig naamwoord

de huik v / m

1. (verouderd), (kleding) een lange mouwloze mantel met kap, gedragen door vrouwen Arch. (1811)

   ▸ Vanaf de veertiende eeuw liepen dames in Nederlanden geregeld rond in een zogeheten huik, een lange klokvormige en soms geplooide mouwloze mantel van wollen stof.

2. (scheepvaart) een regenvast dekkleed dat over een zeil gedaan wordt

   • We vertrouwen het niet met het weer, dus doen we de huik over de zeilen. 

3. (verouderd) hurk

Uitdrukkingen en gezegden

• De huik naar de wind/alle winden hangen

Zich schikken naar de omstandigheden van het moment

Werkwoord

vervoeging van
huiken

huik

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van huiken
   

   • Ik huik. 

2. gebiedende wijs van huiken
   

   • Huik! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van huiken
   

   • Huik je? 

Gangbaarheid

• Het woord huik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "huik" herkend door:

35 %	van de Nederlanders;
49 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.