• aan·sto·ten
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
aanstoten
stiet aan
stootte aan
aangestoten
klasse 7

zwak -t
gemengd

volledig

aanstoten [1]

  1. overgankelijk stoten tegen
     Ze bleven maar giechelen en elkaar aanstoten.[2]
     Ze wist nauwelijks welk station het was, maar sprong overeind en rende weg, rende het perron op en de trap af, een drukke straat op en daardoorheen, langs het ene en het andere huizenblok, voorbijgangers ontwijkend en aanstotend.[3]
  2. overgankelijk klinken

de aanstotenmv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord aanstoot
100 % van de Nederlanders;
96 % van de Vlamingen.[4]
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Victoria Holt
    “Gevangene van de Pasja” (1989), Saga, ISBN 9788726484915
  3. Jesse Ball
    “Het duikersspel” (2020), Em. Querido's Uitgeverij  , ISBN 9789021417974
  4.   Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be