Kopf

Duits

Uitspraak

• Geluid:  Kopf    (hulp, bestand)
• IPA: /kɔp͡f/

Woordafbreking

• Kopf

Woordherkomst en -opbouw

• via Middelhoogduits kopf van Oudhoogduits choph "beker, hersenpan", dat teruggaat op Latijn cuppa "beker"; cognaat met Nederlands kop

Zelfstandig naamwoord

Kopf m

1. (anatomie) hoofd, kop
2. hoofd, kop, voornaamste uiteinde van iets langwerpigs
3. (figuurlijk) leidinggevende

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	Kopf	Köpfe
genitief	Kopfs   Kopfes	Köpfe
datief	Kopf   Kopfe	Köpfen
accusatief	Kopf	Köpfe