spegel
- spe·gel
- Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord spegill, dat van het Nederduitse zelfstandige naamwoord "spegel" kommt, dat weer van het Latijnse zelfstandige naamwoord speculum komt.
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | spegel | spegelen | speglar | speglane |
spegel, m
- (natuurkunde), (optica) spiegel
- (aardrijkskunde), (waterbeheer) peil
- een glanzende, gladde oppervlak, zoals een waterspiegel
- een begrensd glad oppervlak
- [3]: holspegel
- [4]: lommespegel
- [3]: vass-speil
- [3]: vasspeil
- [4]: akterspegel
- [4]: dørspegel
spegel
spegel g
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | spegel | spegeln | speglar | speglarna |
genitief | spegels | spegelns | speglars | speglarnas |