• raus
vervoeging van
rauzen

raus

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rauzen
    • Ik raus. 
  2. gebiedende wijs van rauzen
    • Raus! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rauzen
    • Raus je? 


  • raus
  • Afkomstig van het Oudnoorse woord hraustr.

raus

  1. gul, kwistig, scheutig, vrijgevig
stellend vergrotend overtreffend
onbepaald
(sterk)
m/v enkelvoud raus rausere rausest
o enkelvoud raust
meervoud rause
bepaald
(zwak)
enkelvoud en
meervoud
rause rausere rauseste

raus m/v

  1. (het) razen, (het) storten
m enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   raus     rausen     rauser     rausene  
genitief   raus'     rausens     rausers     rausenes  
o enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   raus     rauset     raus     rausa
rausene  
genitief   raus'     rausets     raus'     rausas
rausenes  



  • raus
  • Afkomstig van het Oudnoorse woord hraustr.

raus

  1. gul, kwistig, scheutig, vrijgevig
stellend vergrotend overtreffend
onbepaald
(sterk)
m/v enkelvoud raus rausare rausast
o enkelvoud raust
meervoud rause
bepaald
(zwak)
enkelvoud en
meervoud
rause rausare rausaste

raus v

  1. (het) razen, (het) storten
m enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   raus     rausen     rausar     rausane  
genitief                        
o enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   raus     rauset     raus     rausa  
genitief                        
o
bijvorm
enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief                     rausi  
genitief