placeren

Nederlands

Zuid-Nederlands Brabants/Oost-Vlaams dialect.

Uitspraak

• Geluid:  placeren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• pla·ce·ren

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van het Franse placer (plaatsen) (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
placeren	placeerde	geplaceerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

placeren

1. (Iets of iemand) plaatsen
2. Bieten op een zetten, bieten uitdunnen
3. Een woordeke placeren: een toespraak houden

Hyponiemen

• deplaceren

Verwante begrippen

• [1] placeerbureau

Gangbaarheid

• Het woord placeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "placeren" herkend door:

77 %	van de Nederlanders;
88 %	van de Vlamingen.