Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • cir·cum·fix
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord circumfix circumfixen
verkleinwoord circumfixje circumfixjes

Zelfstandig naamwoord

circumfix o

  1. (taalkunde) een gebonden morfeem dat rondom, dus voor en achter, een ander woord geplaatst wordt om iets aan de betekenis toe te voegen. Ook discontinue affix genoemd
    • Berg + ge- -te → gebergte. 
    • Lopen + ge- -en → gelopen. 
Synoniemen
Hyperoniemen
Verwante begrippen
Woorddelen in het Nederlands (nld)

toevoegselvoorvoegselachtervoegselinvoegselomvoegsel
affixprefixsuffixinterfixcircumfix

Gangbaarheid

Meer informatie