• bo·ven·klas·se

debovenklassev

  1. deel van de bevolking met de meeste macht en het meeste geld en inkomen
     De meerwaarde die de arbeidersklasse creëerde werd stapsgewijs vergroot in een niet-aflatend paternosterwerk voor de uitbuitende bovenklasse die investeerde in politie, klassenwetten en militaire macht om te garanderen dat de bestaande orde bleef bestaan.[1]
  1. Jan Guillou (vert. Bart Kraamer)
    “1968, De grote eeuw deel 7” (2017), Uitgeverij Prometheus op Wikipedia, ISBN 9789044633535