bijwijf

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  bijwijf    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• bij·wijf

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  bij bw  en  wijf zn 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bijwijf	bijwijven
verkleinwoord	bijwijfje	bijwijfjes

Zelfstandig naamwoord

het bijwijf o

1. een vrouw die buiten de huwelijkse staat in gemeenschap met een man leeft

   ▸ Over vruchtbaarheidsstimulerende maatregelen zegt de Bijbel niet zo veel. Sara nam eerder het heft in eigen hand en regelde een bijwijf voor haar man. De dochters van Lot kregen kinderen bij hun vader.

   ▸ Eveneens inconsequent was de omgang met het woord ”wijf”. De Statenvertalers gebruikten ”vrouw” als aanduiding van het geslacht en ”wijf” voor een echtgenote. De Jongbloededitie nam dit onderscheid weg door in beide gevallen ”vrouw” te plaatsen. Inconsequent was dat een tweede vrouw een ”bijwijf” bleef.

2. een vrouw waarmee men een seksuele relatie heeft naast de wettige echtgenote

Synoniemen

• bijvrouw, maitresse, concubine, bijzit, buitenvrouw

Gangbaarheid

• Het woord 'bijwijf' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bijwijf" herkend door:

46 %	van de Nederlanders;
29 %	van de Vlamingen.