beskjeden
- be·skje·den
- Afkomstig uit het Nederduits.
beskjeden
- (om personen) bescheiden, eenvoudig, modest
- «Hun var stille og bescheiden.»
- Ze was rustig en bescheiden.
- «Hun var stille og bescheiden.»
- eenvoudig, sober, zakelijk
- relatief klein, onbeduidend
- «Beskjedne 16 prosent av partiets ordførerkandidater i landet er kvinner.»
- Bescheidene 16 procent van de burgemeesterkandidaten van deze partij in het hele land zijn vrouwen.
- «Beskjedne 16 prosent av partiets ordførerkandidater i landet er kvinner.»
stellend | vergrotend | overtreffend | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | beskjeden | mer beskjeden | mest beskjeden |
o enkelvoud | beskjedent | |||
meervoud | beskjedne | |||
bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
beskjedne | mer beskjeden | mest beskjedne |
- [1]: fordringsløs
- [1]: tilbakeholden
- [2]: enkel
- [2]: nøktern
- [3]: liten
- [3]: ubetydelig
- [1-3]: ubeskjeden
- [1]: beskjedenhet
- [1]: en bescheiden krav
een bescheidene eis
- [1]: en bescheiden ønske
een bescheidene wens
- [2]: en bescheiden livsstil
een bescheidene levensstijl
- [3]: en bescheiden intekt
een bescheiden inkomen
- [3]: en bescheiden sum
een bescheiden bedrag
- [3]: et bescheident overskudd
een bescheiden overschot