Karnickel
Duits
Uitspraak
- IPA: /kaʁˈnɪkl̩/
Woordafbreking
- Kar·ni·ckel
Woordherkomst en -opbouw
- Zie Kaninchen.
Zelfstandig naamwoord
Karnickel o
- (haasachtigen), (Noord- en Middelduits) konijn
- «Wenn sich Karnickel vermehren, nennt der Fachmann das „hecken“.»
- Als konijnen zich voortplanten, noemt de vakman dit "jongen".
- «Wenn sich Karnickel vermehren, nennt der Fachmann das „hecken“.»
- (spreektaal) zondebok
- «Immer bin ich das Karnickel!»
- Ik ben altijd de zondebok!
- «Immer bin ich das Karnickel!»
- (spreektaal) domkop
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | das Karnickel | die Karnickel |
| genitief | des Karnickels | der Karnickel |
| datief | dem Karnickel | den Karnickeln |
| accusatief | das Karnickel | die Karnickel |
Synoniemen
Hyperoniemen
Uitdrukkingen en gezegden
(schertsend) sich wie die Karnickel vermehren
- Daar is het bij de konijnen af.