-ido
-īdo
- vormt zelfstandige naamwoorden van werkwoorden, waarbij de handeling of toestand aangeduid wordt.
- «cupĕre → cupīdo»
- verlangen → verlangen
- «cupĕre → cupīdo»
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | -īdo | -īdinēs |
genitief | -īdinis | -īdinum |
datief | -īdinī | -īdinibus |
accusatief | -īdinem | -īdinēs |
vocatief | -īdo | -īdinēs |
ablatief | -īdine | -īdinibus |
- Afgeleid van het Oudgriekse -ίδης (-ídēs)
-ido