wegwuiven

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  wegwuiven    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• weg·wui·ven

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  weg bw  en  wuiven ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
wegwuiven	wuifde weg	weggewuifd
zwak -d	volledig

Werkwoord

wegwuiven

1. met een handgebaar iets doen wegwaaien
2. (figuurlijk) doen alsof er niets aan de hand is, terzijde schuiven

   • De rechtbank voelde H. op de eerste procesdag uitvoerig aan de tand. Veel van de kritische vragen wuifde H. weg - hij is zich van geen kwaad bewust en meent dat hij al die jaren slechts zijn werk heeft gedaan, op een transparante manier. 
   • Hoewel ver in de minderheid, zijn er ook deelnemers die de onrust in de Turkse gemeenschap in Nederland wegwuiven. „Overdreven stemmingmakerij. Er zijn meningsverschillen, maar daar blijft het gewoon bij”, klinkt het kordaat. 

Synoniemen

• [2] bagatelliseren, wegcijferen, negeren, afwijzen, minimaliseren

Gangbaarheid

• Het woord wegwuiven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wegwuiven" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.