verwunnere
- ver·wun·dern
- Afkomstig van het Middelhoogduitse woord verwundern ww met het voorvoegsel ver-
vervoeging tegenwoordige tijd, aantonende wijs, bedrijvende vorm hele vervoeging zie verwunnere/vervoeging | ||||
---|---|---|---|---|
onbepaalde wijs |
verwunnere | |||
verleden tijd |
(ich hab) verwunnert | |||
voltooid deelwoord |
verwunnert | |||
enkelvoud | meervoud | |||
1e persoon | ich | verwunner | mir / mer | verwunnere |
2e persoon | du | verwunnerscht | dihr / der dihr / der dihr / der ihr / er ihr / er nihr / ner |
verwunnert verwunneret verwunnere verwunnere verwunnert verwunnert |
3e persoon | er | verwunnert | sie | verwunnere |
sie | verwunnert | |||
es | verwunnert |
verwunnere (hulpwerkwoord: hawwe ww )
verwunnere + accusatief
- overgankelijk iemand overdonderen
- [2]: sich verwunnere
verbaasd zijn
- Duits: [1]: verblüffen
- Duits: [2]: staunen über etwas
- Duits: [3]: jemanden verblüffen
- Engels: [1]: (to) astound